No i co, kolejne spotkanie za nami, tak tak, to już szóste było, w następny wtorek ostatnie, siódme :)
Będziemy odgrywać scenki oraz rozmawiać o jawności adopcji. Czy wiecie, że bardzo dużo osób deklaruje o jawności a tak naprawdę później zmieniają zdanie i nie ujawniają , że dziecko jest adoptowane, ja sobie tego nie wyobrażam, moje dziecko będzie wiedziało od początku o swoim pochodzeniu.
Na wczorajszym spotkaniu omawialiśmy film o FAS, wygląda na to, że po tygodniu przemyśleń, dużo osób nie boi się zbytnio tej choroby, tylko jest mały szczegół, na filmie dzieci nie były mocno obciążone, a jak wiadomo dziecko z FAS może być głęboko upośledzone. My z mężem nie baliśmy się powiedzieć, że boimy się FAS, ale na przykład nie boimy się gdy dziecko będzie nadpobudliwe. Zresztą kolejny raz napiszę, że wiadomo, dzieci przeznaczone do adopcji mają zawsze jakieś problemy, które miłością, cierpliwością i pracą możemy zmniejszyć albo całkiem je wykluczyć.
Rozmawialiśmy także o stylach wychowawczych, musieliśmy powiedzieć jaki styl był w naszym domu rodzinnym oraz jaki my chcemy stosować wobec naszego dziecka. Przerażające jest to, że tak wielu z nas było w dzieciństwie bitych, poniżanych, ja na szczęście miałam bardzo dobre dzieciństwo. Przeraziła mnie opowieść siostry, że jej znajomej wnuk gdy narozrabiał, musiał klęczeć z miską pełną wodą podniesioną nad głową, jakie to okrutne :( Gdy babcia zadała pytanie synowi dlaczego to robi, że to straszne, to odpowiedział, przecież ty mamo nas też biłaś.
Nie wyobrażam sobie stosować takich kar czy bicia wobec własnych dzieci. Ja jestem duża, dziecko jest małe, bezbronne, by mi serce pękło. Oczywistością jest, że jednak nie ma czegoś takiego jak bezstresowe wychowanie, dzieci muszą mieć karę, ale niech to będzie kara w stylu, teraz siedzisz na tym schodku przez dwie minuty, bo zrobiłeś to i to. Jak już karać, to kara musi być krótka i musi być tu i teraz, nie karajmy dzieci, że trzy godziny temu nie chciał iść grzecznie umyć zębów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz